EUDR (European Union Deforestation Regulation) to skrótowa nazwa Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2023/1115 z 31 maja 2023 r. (link). Rozporządzenie ma ograniczyć wylesianie i degradację lasów poprzez kontrolę obrotu towarami, których produkcja wiąże się z wycinką lasów. EUDR zastępuje wcześniejsze przepisy (m.in. rozporządzenie nr 995/2010 dotyczące drewna) i wpisuje się w szersze działania UE na rzecz ochrony klimatu i bioróżnorodności.
Nowe prawo weszło w życie 29 czerwca 2023 r., ale jego kluczowe obowiązki będą stosowane stopniowo. Główną ideą EUDR jest niedopuszczenie do obrotu na rynku unijnym produktów, które powstały w wyniku wylesiania po określonej dacie granicznej (31 grudnia 2020 r.) lub nie spełniają przepisów kraju pochodzenia. W praktyce ma to wyeliminować z unijnego łańcucha dostaw przyczynianie się do niszczenia lasów – zarówno poprzez nielegalne, jak i legalne wycinki komercyjne – oraz zapewnić, że europejski popyt nie napędza degradacji środowiska. EUDR ustanawia zatem wiążące wymogi dla firm, aby produkty trafiające na rynek UE, lub z niego wywożone, były wolne od wylesiania i zgodne z lokalnym prawem kraju producenta.
Rozporządzenie EUDR obejmuje konkretny katalog surowców i produktów. Tzw. „towary odnośne” wymienione w regulacji to obecnie: bydło, kakao, kawa, olej palmowy (palma olejowa), soja, kauczuk i drewno, a także wszelkie produkty wytworzone z tych surowców lub je zawierające (link do listy towarów). Oznacza to, że EUDR objęte zostały m.in.:
Lista ta może być rozszerzana w przyszłości o kolejne towary wpływające na wylesianie, jeśli zajdzie taka potrzeba.
Podmioty objęte regulacjami EUDR to wszystkie przedsiębiorstwa, niezależnie od branży, które uczestniczą w handlu wymienionymi wyżej towarami. Rozporządzenie dotyczy wszystkich przedsiębiorców (w tym osób fizycznych prowadzących działalność), którzy w ramach działalności gospodarczej:
Co istotne, przepisy stosuje się niezależnie od skali działalności czy wielkości firmy – nawet mikro- i małe przedsiębiorstwa muszą przestrzegać EUDR, jeśli handlują objętymi towarami (choć dla MŚP przwidziano pewne uproszczenia). Innymi słowy, nie ma znaczenia branża ani wielkość – liczy się fakt obrotu produktami powiązanymi z wylesianiem.
Nowe obowiązki obejmą zatem bardzo szerokie spektrum biznesu. Przykładowo, importer sprowadzający z zagranicy ziarna kakao, producent spożywczy w Polsce wykorzystujący olej palmowy do wyrobu żywności, czy eksporter mebli drewnianych wysyłający je poza UE – wszyscy oni podlegają EUDR.
Rozporządzenie dotyczy również tzw. podmiotów handlowych, czyli firm które co prawda same nie importują ani nie produkują tych towarów, lecz udostępniają je dalej na rynku (np. duże sieci handlowe, hurtownie, sprzedawcy detaliczni). Przykładowo supermarket sprzedający czekoladę czy kawę także musi upewnić się, że oferuje produkty zgodne z EUDR – w przeciwnym razie naraża się na konsekwencje.
Podsumowując, każda firma zaangażowana w łańcuch dostaw wymienionych surowców musi poznać nowe regulacje i dostosować swoje działania do wymogów EUDR.
Kluczowym obowiązkiem wprowadzonym przez EUDR jest ustanowienie procesu należytej staranności (due diligence) wobec objętych produktów. Zanim firma wprowadzi towar na rynek UE (lub wywiezie go z UE), musi przeprowadzić szereg działań mających zagwarantować, że dany produkt spełnia wymogi rozporządzenia. W praktyce proces due diligence obejmuje trzy etapy:
Poza powyższymi elementami należytej staranności, EUDR wprowadza dodatkowe wymogi administracyjne. Przedsiębiorstwa muszą prowadzić dokumentację potwierdzającą zgodność produktów z art. 3 rozporządzenia i na żądanie udostępnić ją organom kontrolnym. Dokumenty związane z due diligence (informacje, analizy, dowody) również muszą być archiwizowane przez minimum 5 lat. Co więcej, firmy mają obowiązek dokonywać okresowego przeglądu swoich procedur należytej staranności – zaleca się, by system due diligence był weryfikowany co najmniej raz w roku i aktualizowany w razie potrzeby.
Największe przedsiębiorstwa (inne niż MŚP) będą ponadto zobowiązane do corocznego publikowania sprawozdania na temat stosowanych przez siebie systemów należytej staranności – raport taki powinien być publicznie dostępny (np. na stronie internetowej firmy) i zawierać opis podjętych działań w celu zapewnienia zgodności z EUDR. Dzięki temu interesariusze i organy nadzoru zyskają wgląd w to, jak dana firma radzi sobie z obowiązkami EUDR.
W przypadku wykrycia jakichkolwiek nieprawidłowości lub uzyskania nowych informacji, które podważają zgodność produktu już wprowadzonego na rynek, przedsiębiorca ma obowiązek niezwłocznie poinformować o tym fakcie właściwe organy krajowe oraz swoich kontrahentów (odbiorców tego produktu). EUDR kładzie nacisk na transparentność w łańcuchu dostaw – firmy muszą przekazywać dalej wzdłuż łańcucha wszystkie potrzebne informacje dowodzące, że dochowały należytej staranności (wraz z numerem referencyjnym złożonego oświadczenia) tak, aby każdy kolejny podmiot mógł łatwo zweryfikować zgodność produktów.
Unia Europejska dała firmom czas na wdrożenie nowych wymogów. Terminy rozpoczęcia stosowania EUDR zależą od wielkości przedsiębiorstwa:
Przepisy EUDR przewidują surowe konsekwencje dla firm, które nie dostosują się do nowych wymogów. Rozporządzenie wskazuje, że produkt niespełniający kryteriów EUDR nie może zostać wprowadzony do obrotu. Natomiast jeśli ocena ryzyka wykaże niezgodność lub zbyt wysokie ryzyko, dany towar musi zostać wykluczony ze sprzedaży. W sytuacji, gdy po wprowadzeniu produktu na rynek ujawnione zostaną istotne informacje o jego niezgodności z wymogami, firma ma obowiązek powiadomić o tym władze i odbiorców, a organ nadzoru może nakazać wycofanie produktu z obrotu.
Nadzór nad przestrzeganiem EUDR sprawować będą krajowe organy (w Polsce odpowiednie instytucje zostaną wyznaczone ustawą wdrażającą rozporządzenie). Ministerstwo Klimatu i Środowiska zaproponowało wyznaczenie kilku organów właściwych, które będą dokonywać kontroli i innych czynności przewidzianych w rozporządzeniu EUDR w odniesieniu do poszczególnych towarów. Będą to:
Organy te zyskają prawo do kontroli przedsiębiorców oraz do żądania wszelkiej dokumentacji potwierdzającej dochowanie należytej staranności. W razie stwierdzenia naruszeń, mogą zostać podjęte środki naprawcze – np.
Działania te mają na celu jak najszybsze usunięcie z rynku produktów niezgodnych z EUDR i zapobieżenie dalszym naruszeniom.
Rozporządzenie EUDR zobowiązuje Państwa Członkowskie UE do ustanowienia kar skutecznych, proporcjonalnych i odstraszających. W art. 25 EUDR wymieniono przykładowe kategorie sankcji, które powinny znaleźć się w krajowych przepisach. W katalogu możliwych kar przewidziano m.in.:
Zgodnie z wytycznymi unijnymi, maksymalne kary pieniężne mają sięgać co najmniej 4% rocznego obrotu przedsiębiorcy na terenie UE za poprzedni rok obrotowy. Dla dużych firm może to oznaczać wielomilionowe kary, porównywalne skalą do sankcji znanych z RODO. Oprócz tego za poważne lub uporczywe naruszenia może grozić czasowy zakaz prowadzenia działalności w zakresie objętych towarów na rynku unijnym.
Wdrożenie EUDR w firmie to proces wieloetapowy i wymagający – spełnienie wszystkich obowiązków będzie dla wielu przedsiębiorstw dużym wyzwaniem. Trzeba przeanalizować nieraz skomplikowane łańcuchy dostaw, nawiązać współpracę z dostawcami w odległych krajach, zebrać i zweryfikować dużo
Mimo odroczonego terminu obowiązywania, czasu na przygotowania nie jest zbyt wiele, a ryzyko sankcji jest wysokie. Skorzystanie z pomocy doświadczonego doradcy może znacząco ułatwić przebrnięcie przez proces wdrożenia i zabezpieczyć działalność przed sankcjami.
W ramach wsparcia z zakresu EUDR oferujemy m.in.:
Zobacz także